Kennelijk is nog niet iedereen uit de vakantie-modus, want met 25 renners was het peloton tijdens de eerste rit van de najaarscompetitie minder gevuld dan op een gemiddeld donderdagavond. De manier van koersen was vertrouwd: vanuit het vertrek waren er renners die de aanval zochten.
Aan de voorkant van het peloton waren het o.a. Daniël Korevaar, Pierre Deen, Jan Buisman, Ewoud Hartemink, Marc Veldt en Yorick Bos die regelmatig ten strijde trokken. Vooral laatstgenoemde toonde zich buitengewoon strijdlustig en het was dan ook opvallend dat zich in het zicht van de finale een kopgroep van zeven leek te vormen zonder Yorick, maar wel met o.a. Broex, Deen, Lindeboom(!) en Tim Veldt. Het peloton weigerde zich echter bij de situatie neer te leggen en in een wilde galop werd het gat weer gedicht en gingen de laatste tien ronden in met een compleet peloton.
In de laatste tien ronden verschillende kansloze pogingen, wanhoopspogingen en dappere pogingen, maar allen zonder resultaat. Op het luiden van de bel zette Tim Veldt zich op kop van het peloton en trok het hele spul op een lang lint. Als eerste kwam hij uit de laatste bocht: zou hij via zijn oude specialiteit – de kilometertijdrit – de zege pakken? Nee: in zijn wiel zaten een aantal oplettende jonge honden die Tim bedankten voor zijn diensten en richting eindstreep over hem heen vlogen. Jongere broer Marc Veldt was de rapste vóór Max van de Water, Yorick Bos en Hessel Bokhorst.
