Finale clubcompetitie

Na een jaartje van afwezigheid keerde Wielerploeg Amsterdam dit weekend terug naar Emmeloord. Waar de meeste mensen deze oase van rust eens per jaar bezoeken vanwege het alom geprezen Pieperfestival, deed Wielerploeg Amsterdam dit vanwege de finale van de clubcompetitie. Voor dit evenement waren de 30 sterkste clubs of clubcombinaties uitgenodigd, op basis van de eerder behaalde resultaten in de noordelijke en zuidelijke clubcompetitie.

Zaterdagmiddag begon dit alles met een ploegentijdrit in het net iets buiten Emmeloord gelegen, maar al bijna net zo fraaie, Luttelgeest. Ik neem aan dat dit bij jullie allen een bekend oord is, maar voor de enkele Griek, Bulgaar en verdwaalde Australiër die onze club kent: Luttelgeest bekend vanwege de grote toeristische attractie van het dorp, de Orchideeënhoeve, een kassencomplex met tropische planten, dat – met ongeveer 225.000 bezoekers per jaar – de grootste toeristische attractie van de Noordoostpolder is. Vanwege het vele groen en het open karakter kent het dorp de slagzin ‘Groendorp met ruimte’. Naast de nodige uurtjes brainstormen over deze slagzin hadden ze ook wat tijd besteed om alles rond het dorp in goede banen te leiden zodat de ploegentijdrit over 17.5 kilometer verreden kon worden. Waar de WPA ploeg bij dit soort fratsen vaak gekenmerkt wordt door het zijspanduo-Lof/Veldt moest Jan het dit keer vooral zelf de honneurs waarnemen. Lars van de Vall beperkte zich deze dag vooral tot het volgen terwijl Bas Heilig en Patrick Bos wel geregeld nog een aflossing deden die het beulswerk van Lof benaderde. Het duo de Graaff/van Breda vonden het klaarblijkelijk gezelliger om een gelegenheidsploeg te vormen met enkele renners uit het oosten van het land en kwamen enkele minuten na de zevende tijd noterende WPA-ploeg over de streep.

Het middagprogramma werd verreden op het industrieterrein van Emmeloord waar bedrijven als The Patato Company en Meeuwsen Ten Hoopen accountants normaal gesproken de dienst uitmaken. Gedurende deze druilerige namiddag was het echter Patrick Bos die de lakens uitdeelde. Hij wist op imponerende wijze één van de twee criteriums voor zich op te eisen nadat hij zijn vluchtmakker van de Volharding op enkele decameters had gesprint. Doordat met name Lars in het andere criterium niet echt thuis gaf, bleef WPA na de eerste dag steken op een plek die de benaming subtop net niet waard was.

Na een nachtje goed vertoeven in een Van der Valk en het genieten van enkele al dan niet glutenvrije maaltijden en een paar chocoladetoetjes en biertjes voor de begeleiding, waren de renners zondagochtend weer fris en fruitig tijdens de te verrijden tijdrit. Helaas was Joeri Leijs net nog iets frisser dan onze Jan Lof en wist hij de 8.5 kilometer vier seconde sneller af te raffelen. Voor Jan restte een toch keurige twee plaats in een veld van ruim 170 deelnemers. Ook de klasseringen van Heilig (10e), Bos (24e) en Van Breda (49e) zijn zeker een vermelding waard en tonen dat pure power niet het gebrek is waar de WPA in de klassiekers net nog te vaak mee kampt.

In de klassieker over 162 kilometer die het middagprogramma vormde kwam de ploeg in zijn geheel te kort om nog een grote sprong in het klassement te maken. Enkel Van de Vall kon zich de gehele wedstrijd goed voorin houden en kwam maar net te kort om ook daadwerkelijk voor de dagzege mee te doen. Een traditiegetrouw redelijk belabberde sprint bracht hem een 20e plek op 54 seconde van de winnaar. Jan Lof en Patrick Bos kwamen op respectievelijk enkele en vele minuten als 42e en 90e over de meet in de door wind geteisterde koers.

Als eindresultaat leverde dit een gedeeld zevende plek op in de door de Jonge Renner gewonnen finale van de clubcompetitie. Een resultaat waar de renners en begeleiding trots op mogen zijn en dat aangeeft dat WPA een mooi groeiproces doormaakt.