Bij afwezigheid van Wil en Paul de koers eens bekeken vanaf de kant in plaats vanuit het peloton. Dat leidt tot de volgende constateringen. 1. Je hebt aan de kant minstens één laag extra kleding nodig om warm te blijven. 2. Je verlangt in beide gevallen op een gegeven moment naar het einde, alleen om andere redenen. 3. De grimassen in het peloton suggereren dat je niet de enige bent die het af en toe moeilijk heeft.
Door de stevige wind was het peloton erg in het voordeel, zelfs met drie of vier man bleek het niet mogelijk om lang vooruit te blijven. Bekende namen zoals Willard Gerritsen, Geeralt van der Ham, Marc Altyzer deden verschillende pogingen maar die strandden allemaal. In de laatste vijf ronden ontstond er toch nog een kopgroepje bestaande uit Willard Gerritsen, Wouter de Jonge en de gebroeders Duteweerdt.
Bij de bel was er nog een kleine voorsprong, maar het peloton leek weer toe te slaan in de laatste ronde. Voor driekwart bleek dat juist te zijn. Waar het lampje langzaam uit ging bij Wouter de Jonge en de gebroeders Duteweerdt, vond Willard nog een extra tankje en kon nog eenmaal aanzetten. Dat bleek voldoende om de laatste bocht met zo veel voorsprong door te komen dat Camiel niet verder kwam dan het achterwiel van Willard. Altijd mooi om de aanvaller te zien winnen.
John Tromp werd derde vóór Patrick Molenaars, Tim Scheurs (na vele jaren terug in een bijpassend retro WTC de Amstel shirt) en Marc Altyzer.
Voor de stand maakt het allemaal weinig uit: Camiel is al ruimschoots buiten bereik van de concurrentie. De laatste keer voor de punten is 5 september, om 12 september is er een korte afsluitende rit en vervolgens de prijsuitreiking en een borrel. De stand: klik.
