Vooraf werd er druk gespeculeerd of de Amstel Alpenweek nou goed voor de criterium-benen was of niet. “Je raakt je snelheid kwijt”, was een veel gehoorde klacht, “je soeplesse is naar de vaantjes”, “je kracht is weg” en meer van dergelijke wijsheden.
Om één en ander op wetenschappelijke wijze te bewijzen had WTC De Amstel zowel renners die in de Alpen waren geweest, als renners die niet in de Alpen waren geweest afgevaardigd: Alpen: Marc Altyzer (spreek uit Altiezer), Pierre Deen, Roel Gerritsen, Michiel Verspuy en Coen Emmer. Niet Alpen: Lieuwe Hoekstra en Michiel Winthagen. Langs de kant stonden ook nog de directeur infra Willard Gerritsen en assistent Jeroen Verhoeven (Alpen) en Frank Egberts (niet Alpen), maar dat deed er voor het experiment niet echt toe.
Na een felle openingsfase kon er nog weinig van het effect van de Alpen worden vastgesteld. Weliswaar was Michiel Verspuy al snel gelost, maar dat gold ook voor Lieuwe Hoekstra. De laatste klaagde over een niet werkend versnellingsapparaat. Lastig. Zeker vanwege de twee chicanes die de snelheid er behoorlijk uit haalden en dan is het wel lekker al je een tandje lichter kan schakelen.
De volgende uitvaller was echter Michiel Windhagen. Dus toch een positief effect van de Alpen! Helaas moesten ook Marc Altyzer (Altiezer) en Coen Emmer 10 ronden voor het einde de rol laten en waren alleen Pierre Deen en Roel Gerritsen nog in koers. Als zij de koers zouden uitrijden zou een positief effect van de Alpen toch zeker bewezen zijn!
Met nog 8 ronden op de klok trok Pierre de stoute schoenen aan. Hij demarreerde en Roel deed storend werk voorin het peloton. Helaas bleef versterking uit en onder andere onder impuls van BBB werd hij na twee ronden weer ingelopen. Dat was voor Roel het sein om te vertrekken. Met een metgezel reed hij langzaam maar zeker weg van het peloton. Pierre kon zich nog voorin handhaven en zo wat lichte storingswerkzaamheden verrichten.
Met voldoende voorsprong ging Roel voorop door de laatste bocht. Hij meende dat als hij op kop zou rijden hij zijn tegenstander wel kon opvangen en er daarna overheen te knallen en zo de overwinning in de wacht te slepen. Nou, dat werkte dus niet. Dus Roel werd tweede. (Superprestatie).
Conclusie: De Alpen zijn goed voor je benen want twee van de 5 alpinisten reden voorin de koers uit. Het is alleen niet zo goed voor je tactisch inzicht.
Pim Bonstra reed vandaag erg sterk bij de Toerclub Abcoude over de Lekdijk. De conclusie is dan ook overduidelijk dat rustig aan omhoog rijden in de bergen goed is voor waaierrijden over de Hollandse dijken.
Chapeau voor Pierre en Roel, knap gereden op een toch wel lastig rondje. Bij mij blijkt het derailleurpad gebroken te zijn! Al een prestatie op zich.
Die metgezel was Nick Toonen. Zelden ben ik in een sprint a deux geklopt met een volle lengte verschil. Amai!
Hij ging je dus ziek hard voorbij!
Nick Toonen is geen pannenkoek.
Ik vond het een vrij vermoeiend experiment maar ik ben blij dat ik een bijdrage aan de wetenschap heb kunnen leveren.
mijn benen waren zeker niet slecht.
Paar plaatjes van Uithoorn zijn hier te vinden:
https://www.flickr.com/photos/photo_dolf/sets/72157646932874928/
In Abbenbroek bijna dezelfde conclusie: twee Sportklassers aan de start. De een werd 15e en miste de slag(de AA deelnemer- matig tactisch inzicht) en de ander (niet in de AAweek) kwam in een valpartij terecht. De winnaar van de AAweek was er ook in de Elitekoers: had goede benen, maar reed tactisch onverstandig. Met ruim 46 k/u de hele tijd in de staart van het peloton op het kantje zitten…het kan, maar is niet slim.