NK Veldrijden: hoezo rijden?

In Veldhoven werden dit weekend de nationale titels veldrijden verdeeld voor alle categorieën vanaf Nieuwelingen. Twaalf Amstelrenners schreven zich in en zij kregen een lood- en loodzwaar parcours voorgeschoteld rond een kleine recreatieplas.

Het moet voor de organisatie een hele puzzel geweest zijn in het kleine gebied een parcours uit te tekenen dat aan de KNWU-eisen voldeed wat betreft parcourslengte. Dat kon alleen als elk stukje strand en gras optimaal benut werd: zigzaggend over het strand heen en dan nog een keer over de volle lengte van het strand langs de waterlijn terug. Ook van het gras werd elke vierkante meter optimaal gebruikt en dit leverde het publiek een parcours op dat vanaf één punt bijna volledig was te overzien. Voor de renners was het echter weinig afwisselend. Zeker toen de overvloedige regen in de dagen vóór het kampioenschap in combinatie met parcoursverkenningen, trainingsclinics en wedstrijden het gras veranderde in ‘modder tot boven de enkels’

en het zand verwerd tot zuigend drijfzand, ontstond een parcours dat op heel veel plaatsen sneller lopend af te leggen was. En daar is niet iedere veldrijder van gediend. “In de ACC zouden we dit parcours afkeuren” grapte menig Amstelrenner.

Het gebruik van twee fietsen was onder deze omstandigheden geen overbodige luxe en de Amstelrenners die over een tweede fiets beschikten maakten daar gretig gebruik van en vonden in de wisselpost een team helpers (Job Lutjes, Dylan Groenewegen en Auke Broex) dat door hun professionaliteit de indruk wekte dat dit hun dagelijks werk was en de familie Van der Pijl toonde zich een snelle leerling. Het was heel hard werken en rennen voor de verzorgers. Hulde!

Bij de Nieuwelingen meldden alle Amstelrenners die hadden ingeschreven zich aan de start. Van dit drietal (Victor en Menno Broex en Ruben van der Pijl) werd van Victor op basis van zijn prestaties in de ACC en in de nationale wedstrijden een mooie klassering verwacht. In het grote veld Nieuwelingen kwam hij als eerstejaars Nieuweling na 30 minuten wedstrijd als 14e uit de baggerzooi tevoorschijn en dat is een hele mooie klassering. Victor wist na een wat mindere start aansluiting te vinden bij een groep die voro de 13e plaats streed. Na een zinderend moddergevecht werd hij tweede van die groep. Dat kan volgend crossseizoen als 2e jaars Nieuweling tot nog mooiere dingen leiden. Ruben en Menno gingen door waar menig renner de witte vlag hees en kwamen als 43e en 49e van de 65 starters uit de modder tevoorschijn.

Na deze jongste categorie mocht de oudste categorie het proberen; de Masters 50+. Ook hier een drietal van De Amstel; twee – Willard Gerritsen en Jeroen van Hoeijen – met een indrukwekkende staat van dienst op NK’s (nou ja, in ieder geval op het gebied van het aantal NK’s waaraan werd deelgenomen…) en één debutant: Patrick Molenaars. Alle drie lieten ze zien niet alleen in de ACC uit de voeten te kunnen: Willard vocht zich na een moeizame start naar een prima 20e plek, Patrick debuteerde uitstekend met een 17e plek  (zónder te vloeken!) en Jeroen begon op het zware parcours met een behoudende eerste ronde, gaf daarna meer gas en veegde de ene na de andere instortende tegenstander op en finishte – naar zijn eigen gevoel meer lopend dan fietsend – op een prima 8e plek.

Vervolgens was het de beurt aan de Masters 40+ waar het deelnemersveld de afmelding van Pierre Deen te verwerken kreeg, maar waar debutant Coen Emmer en Jan van Herwijnen onverschrokken de prut indoken. Coen – één van de stijlvollere coureurs van De Amstel – bleek ook te kunnen stoempen en harken en dat leverde een 37e plek op. Jan – ook zo’n renner met een lange staat van dienst op NK’s – vergaloppeerde zich in het verleden nogal eens aan het trainen vóór en ná de NK-strijd waardoor hij in de strijd zelf niet meer zo uit de verf kwam; z’n kruit eigenlijk al verschoten had. Jan had dit keer het geluk dat de omstandigheden in Veldhoven niet uitnodigden tot uitgebreide parcoursverkenning/trainen vóór de wedstrijd. Fris en gretig galoppeerde Jan dit keer ín de wedstrijd naar een mooie 21e plek, daarbij geholpen door een schoenmaat(47) die hem over de modder deed lopen waar anderen diep wegzonken.

In het enorme veld van de Amateurs (bijna 100 man) dat daarna aan de start verscheen één Amstelrenner: Ewoud Hartemink met als doelstelling een plek bij de eerste dertig. Even leek deze doelstelling niet gehaald te gaan worden, maar in de tweede helft van de koers fietste, ploeterde, liep en spetterde Ewoud op karakter naar een goede 29e plek. Misschien werden de zondagse inschrijvers afgeschrikt door de verhalen uit Veldhoven, maar in elk geval waren er zondag geen Amstelrenners meer in Veldhoven en zagen zij al uit naar het Clubkampioenschap: lekker doorfietsen!