Het laatste weekend van april is traditioneel een druk weekendje. Voor de Nieuwelingen was het extra druk: zij gingen op trainingskamp naar België en kwamen beladen met nieuwe ervaringen terug.
De Nieuwelingen sloegen 16 man sterk (12 renners m/v en 4 begeleiders) hun kampement op nét over de grens in de Voerstreek. De Jeugdherberg aldaar voldeed aan alles wat de renners nodig hebben voor zo’n tweedaagse. Vooral een prima uitvalsbasis voor de eerste trainingsrit door het Limburgse en Belgische land met tussendoor – hoe kan het anders – een (Mini) GP AB om het koersgevoel te hebben. Het was gelukkig inmiddels droog en in de buurt van Epen werd een straf rondje van 5 km. uitgezet dat vijf keer gerond moest worden. De handicaps klopten niet helemaal, maar dat had ook te maken met pech bij de Katters en het iets te hard doorrijden van Koen. Menno mocht zich daarentegen de morele winnaar voelen, vóór Friso, Nadav, Bart en Victor. Met zo’n 85 intensieve kilometers (en 1400 hoogtemeters) was er alle reden om goed te gaan eten in de herberg. Daarna kon er lekker gechilld, gepoetst, gedronken en gerust worden voor de dag erna.
Dag twee bestond immers uit een stuk inrijden, dan een niet te onderschatten klimtijdrit van 4,2 km met een ernstig stuk klimmen op het laatst, en de Kasseienronde van Eijsden om het af te maken. Een jeugdtrainer die zelf ook van een staaltje afknijpen houdt, vroeg zelfs of dat niet te zwaar is. Ja natuurlijk is dat te zwaar, maar ook leuk en allemaal training voor de “grote koersen”.
De TT werd verrassend een prooi voor de weer goed rijdende Ruben, die Tobias net een tweetal seconden voorbleef. Op drie eindigde Wieger en Victor werd ervan verdacht niet helemaal vol 
gereden te hebben. Dat klopte wellicht. De strijd tussen René en Johan werd met banddikte gewonnen door René en Julia was het snelste meisje. De uitslag: Klimtijdrit Voeren 2015
Daarna was het even douchen, eten, loungen en mentaal voorbereiden op de volgende opgave: de Kasseienronde van Eijsden. Bekend en berucht: een glooiend rondje van 2,1 kilometer met 500 meter pittige kasseien. En dan regende het ook nog regelmatig. Naast de Nieuwelingen-équipe was ook een bescheiden Jeugdselectie afgedaald naar het uiterste zuiden. Tyler Eijk moest op zaterdag nog het hoofd buigen voor MM, maar in Eijsden won hij weer, en met liefst een minuut voorsprong (en dat in een paar ronden tijd). Veel later op de dag was het de beurt aan cat VII (de wedstrijd van Tristan Geleijn – cat VI werd gestaakt) en de Amstelrenners die er stonden waren tot op het bot gemotiveerd. Sven Raats was er weer (na een blessureperiode) en knokte zich op de gladde keien naar de 15e plaats. In de kopgroep van 7 zaten ondertussen de andere drie renners Wieger, Owen en Enzo. Ze maakten de koers hard, maar ook de andere renners zaten niet voor niets op kop. Enzo gleed nog een keer onderuit, maar keerde zonder erg weer terug in de kopgroep en om de beurt werd er gedemarreerd. Maar tegen de favoriet Luke Verburg (op zijn crosser) was niets te doen: met vele lengten won hij de koers, maar met Enzo, Owen en Wieger op de volgende plaatsen was het weer bijzonder knap van de mannen.
Daarna mochten de Nieuwelingen met 8 man de wei in. Eén voordeel: er waren net geen 40 starters, en wel 40 prijzen! De start was droog en in eerste instantie brak het peloton snel en ging het voor Troy, Menno, Bart en Nadav te hard. In het peloton zaten Victor, Friso en Ruben goed voorin en Tobias kon met moeite ook de aansluiting maken. Maar toen begon het weer te regenen en werd het een heel ander speelveld: op de keien voelden de crossers zich duidelijk beter op hun gemak dan anderen en plotseling zat Victor op kop met twee andere renners, en leek Ruben zelfs nog even de aansluiting te maken, maar dat lukte net niet. De voorsprong liep op naar een minuut en dus was de kans op een zege aanwezig. Victor balanceerde op kop door de bocht en wist de aandringende Belg nipt voor te blijven en zijn eerste zege te boeken. Ruben reed een topkoers en werd 10e, terwijl Tobias en Friso 15e en 16e werden. Alle anderen mochten ook een envelopje 
ophalen, dus het was feest. Die prijzen werden daarna in een restaurantje stukgeslagen. De bediening ging daar echter op zijn Limburgs, waardoor het moeilijk was het geld op te maken. Moe maar voldaan reed men net voor Koningsdag weer de woonplaats binnen, en maandag werd er even lekker gefeest op o.a. de kermis! Voor herhaling vatbaar, zo’n intensief-weekendje!
