Een Ronde van Nes om te onthouden (met de mooie foto’s)

De 49e Van der Veldt Ronde van Nes aan de Amstel is vrijdagavond onder historisch zware omstandigheden verreden. Waar het in de geschiedenis best vaak een zomeravondkoers was, was het nu een koers voor de allersterkste mannen en vrouwen.

Bij de start was het gelukkig nog droog, maar in de eerste ronde werden de pelotons al uiteen geslagen door een felle zuidwester op de Amsteldijk en vooral de Nesserlaan. In ronde twee kwam daar nog eens een wolkbreuk bij die iedereen in enkele seconden tot het bot nat en verkleumd maakte om gevolgd te worden door de felste regenbogen en het geheel werd afgemaakt met een enorme hagelbui bij de laatste huldiging. Na afloop zochten renners bibberend hun spullen bij elkaar, hielden de dames de douches bezet, met een stel natte mannen die op de deuren bonkten, maar kwamen de verhalen klappertandend los. Iedereen had immers een verháál.

De Amateurs/Junioren beukten meteen hard op de Amsteldijk en op de Nesserlaan scheidde zich een eerste groep van 11 af. Daarin van De Amstel Teun Mouris en Ronald de Waal, maar ook de meeste andere favorieten, hoewel renners als Louman, Jacobs, Videler en De Smit zich in groepje twee bevonden. Ronald reed lek in de laatste ronde en 10 man ging strijden om de zege. Bij het opdraaien van de dijk reed Imo de Pruijssenaere weg met Glenn van Nierop en Van Nierop was de snelste in het sprintje. Teun werd met enkele centimeters geklopt voor het podium door Menno van Hees, maar Teun komt nog een keer terug om te winnen, zegt-ie. Richard Louman werd 14e en Roel Mouris (“ik heb het niet koud gehad”) 20e, met Edwin de Graaff op 21.

In de Mastersklasse had het peloton nogal last van een getergde BBB. Brian Burgraaff was donderdag namelijk geklopt op het DK Tijdrijden en was van plan om dat recht te zetten. Na de eerste schermutselingen, waarbij Amstelmasters Hermans, Broex, Bak, Hoekstra, Emmer en De Jonge zich ook lieten zien, draaide Brian al met 50 meter voorsprong de Nesserlaan op om dat langzaam uit te bouwen. Achter hem versplinterde het peloton en kwam een tiental in de achtervolging om BBB een half rondje later weer in de kraag te vatten. Dat duurde niet lang want toen de hemel echt openbarstte nam Brian weer afstand om vervolgens niet meer teruggezien te worden. Ondertussen werd iedereen koud, trok het gevoel weg uit benen en handen en was het vooral overleven. In groep 1 zaten nog Caspar Hermans en Auke Broex, maar die waren ook niet veel meer waard in de eindsprint (11e CH, en 8e AB). Hans van Eijk werd 2e voor Arco Herrebout van DTS en de altijd indrukwekkende Harry van Pierre.  Ondertussen hadden Coen Emmer (17e) en Lieuwe Hoekstra (18e) een goede groep 2 om in te finishen. Michiel Winthagen, Erwin Bak en Wouter de Jonge hielden elkaar gezelschap in de derde groep.

In de damesklasse was Arianna Pruisscher in haar leiderstrui van Rechtstaete wederom de snelste van een grote eerste groep. Gek genoeg brak het peloton bij de dames niet zoals bij de mannen. Bij de premiesprint aan het einde van de tweede ronde leek een groep van 10 (met daarbij vijf Amstelmeiden) zich afgescheiden te hebben, maar óf de samenwerking was niet goed, óf er werd daarachter gewoon ineens hard gereden, maar het gat werd gedicht zodat 20 dames zich meldden voor de sprint. De beste stuurlui aan de kant hadden na afloop natuurlijk allerlei adviezen over dubbele waaiers en samenwerking, maar dat zijn die stuurlui, je kent ze wel.
In ieder geval was Pruisscher de sterk aandringende Lorena Wiebes net te snel af met Anne Huinen op plaats drie. Femke Markus snelde naar de 9e plaats, net voor Nicolien Luijsterburg. Amsteldames Birgit Witte (16e), Emma Paternotte (18e), Lisanne Immerzeel (19e) en Jenneke van Veen op een lekke band (20e) reden ook nog een klein prijsje.

Pruisscher verstevigde uiteraard weer haar positie in het overkoepelende klassement. Morgen het klassement van de dames met nog één wedstrijd in Ouderkerk op 14 juni te gaan.

Volgend jaar de 50e
Het is natuurlijk minder leuk voor het publiek en vele vrijwilligers als er zoveel wind en regen is op en rond je parcours, en ook voor de renners is het zwaar afzien geweest, maar dit zijn wel de

koersen die de boeken in gaan. De organisatie was verder vlekkeloos en op een heel klein valpartijtje na is alles zeer voorspoedig verlopen en konden drie sterke winnaars gehuldigd worden. Volgend jaar het jubileum; hopelijk dan met een zonnetje, volle terrassen en zomerse warmte; ook wel eens  leuk.

Klaas Groot trotseerde de weersomstandigheden: hier genieten . En ook op FB van UWTC .