Nu de vakanties zijn begonnen ontbreken er een hoop vaste gezichten maar verschijnen er ook weer een aantal nieuwe. Zo houden we een aardig peloton en wordt er volop gekoerst, waarbij Camiel Zwart opnieuw de sterkste was.
Zo zijn de gebroeders Mouris tegenwoordig wat minder met hun wielercarrière bezig, maar staken in ieder geval in de letterlijke zijn ruim boven de rest uit. Vorige week begon men ook al met een aantal ronden vol gas, maar toen stond deze verslaggever langs de kant en dat maakt het wat minder inspannend. Je merkt het dan vooral aan de collega’s die het peloton één of meer keer moeten lossen. Maar als je er tussenin zit is het vooral hard werken en hopen dat het stil valt voordat je moet lossen. Daarna wordt er natuurlijk ook nog wel eens gas gegeven maar dan duurt dat maar een rondje en dat is een stuk beter te doen.
Op de eerste serieuze ontsnapping moesten we heel lang wachten hoewel er steeds wel iets gebeurde. Pas toen het rondebord op vijf stond ging Rene Markus er vandoor en pakte snel 100 meter. Marc Altyzer spong mee maar bleef te lang op vijf meter hangen zodat hij toen hij eindelijk uitgeput in het wiel zat, er geen sprake was van even lekker overnemen en dat betekende dat het peloton de kans kreeg om zonder te forceren het gat dicht te rijden.
En dan rest er niets anders dan de eindsprint. Genoeg renners die goed kunnen aankomen maar Camiel Zwart was toch gewoon de snelste. Met Victor Broex, Bas Duteweert, Cisco Pels, Owen Geleijn en Marc Altyzer verdeelde hij de punten. De plaatsen één en twee zijn stevig in handen van Camiel en Enzo, maar de strijd om plaats drie is wel spannend tussen Patrick Molenaars, Bas Duteweert en Cisco Pels. Een analogie met de Tour is snel gemaakt. Hier te zien:
DinsdagavondSite (7)
