Hoe lang is een Amstelmaster houdbaar? Voorlopig onbeperkt is de conclusie na het Masterweekend van 1 en 2 april. Het was weer serieus koers op de flanken van de Baraque Michel en rondom het Vijlenerbos. Dat er dit jaar geen Alpenweek op het programma staat heeft niets afgedaan aan de scherpte van de renners in de maand maart.
Sterker, werd vroeger in de voorjaarsvakantie nog wel eens op de lange latten gestaan of een anderszins ontspannen vakantie gehouden, tegenwoordig is het een fietsweek Calpe, Girona of andere warme zuidelijk oorden. Ter vóórbereiding op het Masterweekend dus. Tel daarbij op de toestroom van enkele nieuwe jonge Masters, die als een soort homeopathische verdunning éxtra kracht gegeven aan de groep als geheel.
De Baraque
Net als voorgaande jaren streken de Masters na een vlotte reis – met vaste koffiestop bij Nederweert – neer in hotel De Bloeiende Berg in Mechelen/Schweiberg. Niet veel later stonden 18 mannelijke Masters plus Astrid Schop gereed voor een lange middagtraining. Over de kledingkeuze werd verschillend gedacht: variërend van geheel kort tot geheel lang en alles daar tussenin. Met 14 graden bij vertrek was het niet koud, maar opgelet, de Baraque Michel is elk jaar goed voor een verrassing qua weer. Bij thuiskomst hadden de renners met de meeste kleren de beste keuze gemaakt, al was er ook een Master die de regen zo lekker verkoelend vond op de rug.
De route van zaterdag: en groupe naar Eupen. Koers naar de top van de Baraque Michel (690 meter hoog, 12 km klimmen), afdaling ri Malmédy, halfweg scherp rechts naar Ferme Libert (ieder voor zich: 1,2 km a 12% met max 19%). Daarna en groupe kriskras via Aubel / Voerstreek terug naar Zuid-Limburg.
De Baraque Michel vanuit Eupen begint steil, daarna vlakt het af tot vals plat gedurende enkele kilometers, daarna weer steiler en de laatste kilometer is weer bijna vals plat. De meeste Masters overleefden de eerste steile stukken. Daarna had ontstond toch een groep, die gaandeweg uitdunde. Vlak voor de top was het ‘fenomeen’ Dick Visser die op vermogen versnelde en zo als eerste boven was. Chapeau.
Ondertussen was het beginnen te regen. Tijd dus voor een niet geplande koffie- en vlaaistop. Verrassend vroeg op de route, maar zinloos nat worden is ook zo wat.
Op een natte weg naar beneden richting Malmédy. En dan vrij abrupt scherp rechts de muur van Ferme Libert op. Ronald de Waal liet uit voorzorg de ‘23’ schoon: krachttraining in optima forma. Bovenop begon het weer te hozen, snel schuilen in de behuizing van de stoeltjes lift.
Het leek erop niet meer droog te worden, in de miezer vertrokken de Master in noordelijke richting. Toen gebeurde het: op een lang recht stuk bergafwaarts begon plotseling de fiets van Wouter de Jonge hevig te trillen. Was het een lekke voorband of was het ‘shimmyen’? Wouter stopte en enkele Masters keerden om. Voorwiel opnieuw vastgezet, maar wat het nu was? De groep was ondertussen doorgereden, 5 eenzame Masters vervolgden hun weg. Er scheen nog geroepen te zijn vanaf een zijweg, maar wind, kou en regen deed het geluid verwaaien.
Dan maar doorrijden naar Verviers, grauwe stad en daar een route zoeken. De Garmin van Pierre Deen leidde de Masters over een steile kasseienklim. Garmin leeg, de GPS van de smartphone bestuderen, op zoek naar herkenningspunt, Aubel. Gelukt. Clement, kwam ook bekend voor. De snelste weg naar de douche van de Bloeiende Berg, dát was prioriteit voor de vijf.
Voor de briefing van de GP AB op zondag volgde eerst de ceremonie protocolaire van de Schadeprijs Cross-seizoen. De ging met ruime ‘voorsprong’ naar Tony Stoffels. Gefeliciteerd.
Zondag, GP AB: handicaprace, 3 startgroepen.
Vier grote rondes van 14 km over en rondom het Vijlenerbos. Wat is de juiste tactiek van je startgroep? Vol rijden als eerste groep om zo laat mogelijk te worden ingelopen door de sterkere groep. Of steady rijden en proberen fris te zijn voor de finale? De Masters lieten er geen gras over groeien en maakten er een harde koers van:. In de slotronde sloot de laatst gestarte groep aan bij de kop. Met slechts een handvol renners in de achtergrond was het een omvangrijke groep. In de slotklim wisten een paar renners voorsprong te nemen, en was het verrassend – want kende zaterdag op de Baraque Michel naar eigen zeggen een slecht moment – Auke Broex, die de sprint won, met banddikte op Ronald, terwijl Sander Boerkamp iets eerder het hoofd boog. Gestart in de tweede groep, ook verrassend.
Terug in de Bloeiende Berg werden de tassen gepakt en was het tijd voor lunch. Warme lunch, speciaal gemaakt voor de Amstelmasters! Daarna gingen ze naar Renaat: als vanouds in de lounge koers kijken op tv, Ronde van Vlaanderen.
Op de terugweg in de auto de vermoeide hoofden vol met wedstrijdplannen en verhalen. Het seizoen kan beginnen.
