Lang werd er gesproken na de etappe van dinsdag. En uiteindelijk stonden alle neuzen weer de in dezelfde richting voor de derde etappe van de U6 Tour. WTC de Amstel trok ten aanval! En met succes: Winst, Geel, Blauw en Teamclassification!
Dinsdag 3 omlopen van 31 km waarvan de laatste 5 km voornamelijk omhoog waren. Klimmen tot 7% maar ook stukken naar beneden, op de macht dus. Na dinsdag stonden er 5 mannen binnen 10 seconden en de ploeg van de gele trui – met een Nederlandse mol- had besloten vandaag wel hun verantwoordelijkheid te nemen. Vanuit de start hielden ze het tempo hoog en pareerden ze ontsnappingen. De gele trui zelf deed de eerste schifting aan het einde van de eerste ronde, geholpen door Sander en nog wat andere renners. Als resultaat brak het peloton bij de eerste serieuze klim in 2 stukken. maar in de meetrapafdaling die volgde kwam alles al snel weer bij mekaar.
Ondertussen waren de Amstelrenners iedereen aan het monsteren. De rugnummers die opgeschreven waren werden in de gaten gehouden, aanvallen werden gepareerd en al snel begon de gele trui de eerste tekenen van zwakte te vertonen. In een haakse bocht vergat hij te sturen en belandde hij in een greppel. Hij zat meteen weer op zijn fiets maar het ego had een deukje opgelopen. Het tempowerk van zijn ploeg had duidelijk krachten gekost – het tempo ging omlaag en aanvallen werden moeizamer gepareerd, bovendien lieten ze de gele trui steeds vaker zelf het vuile werk opknappen. Toen hij een gat niet dicht kreeg kon Sander het niet laten om er langs te snokken en hem een volgende morele tik te geven. Geel was rijp voor de sloop, de koers moest hard gemaakt worden. En Sander raakte geïrriteerd – iets wat we al kennen van de Alpenweek.
Aan het einde van ronde 2 gooide Sander het tempo omhoog zoals afgesproken. Geel toonde meer zwakte door enkel te volgen maar Thomas Nyberg en de makkelijk draaiende Per Johansson draaiden mee op de vals platte stukken om het tempo hoog te houden. Wederom werd het peloton gedecimeerd en wederom kwamen de meesten op hangen en wurgen terug. Ploeg gele trui bleef zijn verantwoordelijkheid nemen maar er straalde niet veel meer van af. De gele trui bleef werk verzetten. De Amstel renners volgden het advies van Cruyff op: de aanval als beste verdediging (red: dit was een uitspraak van Mao Zedong, maar we rekenen hem hier goed). Met een reeks achtereenvolgende salvo’s bleven ze de op kop rijdende gele trui aanvallen, en iedereen die daar overheen vloog werd meteen 
ingerekend. Sander spaarde zich voor de laatste 5 km. en kreeg nog wat bemoedigende woorden van zijn teamgenoten en een slok waardevolle energiedrank van de niet voor niets aan het front teruggekeerde Pierre.
Maar toen 8 km van de finish Per Johanssen door een ploegmaat gelanceerd werd en er geen reactie uit het peloton volgde koos de koers Sanders moment en besloot hij tot een vroege aanval. Niemand reageerde direct en al snel draaiden Per en Sander van het peloton weg. Auke en Deen gooiden de deur dicht. Per wilde wel, maar kon eigenlijk niet. Zijn beurten waren korter en minder krachtig. Aanmoedigen had geen zin, toen het steiler omhoog ging moest Sander hem achterlaten. Ondertussen werd in het peloton de achtervolging ingezet maar het gat was aanzienlijk geworden. Doorrijden, omkijken, doorrijden omkijken, nog steeds niemand te zien. Een bocht naar links, nu nog 1500 meter klimmen, dit kan niet meer misgaan! Nog 1x omkijken, niets te zien, handen omhoog, winst!
Vlak erachter spurtten Auke en Spike de laatste klim op, terwijl Deen kort erna aansloot. Dit was een belangrijke dag, want niet alleen leidt Sander het eind- en puntenklassement, het U6 Amstelteam staat met 30 seconden bovenin het ploegenklassement. Auke op 7 en Spike 18e, maar de eerste 20 nog binnen een minuut. Morgen volgt het criterium door het dorp. Klein nadeel: de Amstelmannen zijn nu aan de beurt om de koers te dragen….
Tjonge, jonge wat een wielerfeest. Ik hoop dat ik de volgde keer wel mee kan. Klasse prestatie’s ook!