Het NK voor de Jeugd in Steenbergen afgelopen weekend leverde veel wielerverhalen op. De moeder van Mees van Duren doet verslag van haar belevenissen op zondag 17 juni.
Al weken stond 17 juni met een uitroepteken op de kalender. Eindelijk was het dan zover en vertrokken uit de omgeving van Amstelveen diverse auto’s met jongens die er zin hadden en enigszins nerveuze familie naar het zuiden. Op het vroege tijdstip met lege vierbaans egen is het lastig om dan de 100 vast te houden.
Tegen acht uur ’s ochtends kwamen onze jongens Julian Vergouw, Viego Tijssen, Jelle Boonstra en Mees van Duren aan op het parkoers. Jesse de Vries had een hotelletje gepakt. Een drukte van jewelste de muziek klonk al uit de boxen en je zou toch echt niet denken dat het pas 08:00 uur op een zondagochtend was.
Gebakken klinkers
De jongens waren dolenthousiast van het mooie parkoers, ouders daarentegen echt veel minder en vroegen zich af hoe de KNWU dit parkoers hadden kunnen goedkeuren.
Gebakken Klinkers, hele lastige bochten, smalle straatjes, drempels niet te tellen en putten. Een afzetting waar we achteraf vraagtekens bij zette. Tijdens de koers van Categorie 7 dook in ene Lithouws busje op het parkoers. Ik denk dat de chauffeur nog nachtmerries heeft van die heks uit Nederland. En je zult het niet geloven maar ’s middags in Ouderkerk probeerde een andere nationaliteit het parkoers op te rijden. Gggrrr.
Ontspannen sfeer
Voor de koers heerste er een ontspannen sfeertje en de mannen hadden er zin. Categorie 6 ging op tijd naar de verzetscontrole en om op te stellen voor de koers. De spanning steeg (bij ouders). Dan is het aftellen voor het startschot, de mannen vliegen er direct in en de gashendel ging open. Bij de eerste doorkomst is het duidelijk een kopgroep van 8 man en onze Julian zit erbij. Viego stond op de achterste rij en was aan een opmars naar voren bezig. Het gaat direct op een lint, de gaten vallen maar Jesse en Viego gaan lekker. Het grootse gedeelte zit achter hun. We missen Jesse, moeder Ana rent langs. Gevallen?? Shit, maar nog voor ik wist of hij oké was, zit hij weer in de groep. Maar wat een koers, de 8 blijven weg. De laatste bocht voor de finish je voelde aankomen dat het fout zou gaan. Julian ging lekker op weg naar bel en dan laatste bocht nummer 2 schuift onderuit en neemt 2 man mee. 3 man moet vol in de remmen waaronder Julian, maar het gaat goed. De vaart is eruit maar Julian mag terugkijken op een pracht koers met een hele mooie vijfde plek!
Viego wordt in de volgende groep heel mooi 20 en Jesse eindigt uiteindelijk gehavend op plek 51, ik heb toch altijd weer bewondering dat die renners na een val meteen weer die fiets op springen om verder te gaan.
Probleempje
Tijdens de koers van de meisjes Ctergorie 6, Waarin Nickey Huenders voor de Amstel van start ging. Ik kan hier helaas geen verslag van doen omdat we een ‘klein probleempje’ hadden. Mees zijn fiets schakelde van het gestuiter tijdens het inrijden niet meer. Gelukkig is papa (ex-renner, red) handig en had z’n gereedschap mee, maar het lukte hem toch niet om het voor elkaar te krijgen. We hadden tijdens het verkenrondje gelukkig een fietsenwinkel gezien Deze was nog niet open maar NK-gangers laat je niet zitten en samen lukt het gelukkig toch op tijd om de fiets te repareren.
Categorie 7
Mees bleef de rust zelfde, vroeg of z’n fiets al bijna klaar was want die had hij nodig. Even een stukje warm rijden dan maar op de fiets van Jesse, bij terugkomst kwam Theo gelukkig net op tijd met de fiets aan. Ook Jelle en Mees gingen naar de start. Soms een gespannen koppie en dan toch weer een grap. De start nadert en de spanning stijgt. Ook de mannen van categorie 7 starten niet rustig. De eerste doorkomst nog één lang lint, daarna breekt het op diverse plekken.
Allebei zitten ze in de eerste groep. Lekker. Remco vraagt “blijven we hier staan? ik vind deze bocht helemaal niks”. Ik vind hem ook verschrikkelijk maar redeneer dat we er dan in elk geval snel bij zijn. We blijven staan. Jelle rijdt heel sterk, Mees soms iets te ver naar achteren de groep. Maar beiden staan hun mannetje en misstaan echt niet op dit NK.
Busje
Dan duikt er ineens een busje op het parkoers, gelukkig onze mannen zijn net door. Maar de andere groep komt er zo aan. Een hoop geschreeuw, het gaat allemaal goed, pff. En nu snel achteruit het parkoers af. Want onze jongens komen zo weer door. Buiten het parkoers nog even bij de man in de bus geklommen om hem in niet mis te verstane woorden duidelijk te maken om nooit meer een parkoers op te rijden. En dan mis ik Mees, pfff. Remco dacht hem wel gezien te hebben. En dan komt hij met schaafwonden langs op weg naar de finish, gelukkig hij is oké. Het rondje later zit hij gelukkig weer op z’n plek. Pfff. Nog een valpartij in onze bocht, hup over het hek de ketting op de fiets doen, renner erop en rijden.
Kippenvelmoment
De finish nadert en Jelle zit goed en we weten ook dat hij kan en durft te sprinten. Ik stuur Remco naar de finish. En dan komen ze de laatste bocht door Jelle zit goed, heel goed het kan niet anders dan dat hij kort eindigt. Ik sta al te springen. Mees zit achterin de groep maar ben zo trost op die stoere bikkel, knap gedaan hoor. De wonden even spoelen dan naar de huldiging van categorie 7 (6 had ik even gemist door de start van 7). Wat een kippenvelmoment laat staan als je renner het rood wit blauw omgehangen krijgt.
Hoed af voor alle deelnemers. Prachtig om te zien hoe gedreven de jongens en meisjes gaan voor hun sport.
Foto’s en filmpje
Bekijk alle foto’s en een filmpje via deze link.
