DTS is de meest noordelijke bestemming van de ACC. Hier eindigt Amsterdam en begint Noord Holland. Dit jaar werd de trek naar het noorden wederom heroïsch, een soort eigentijdse poolexpeditie. Het is koud en het heeft gesneeuwd.
Jeugd
Als ware ontdekkingsreizigers druppelt de jeugd vanaf 09:00 binnen. Een enkeling haakt af na het inrijden, een ander vraagt om een extra paar handschoenen. Toch staan er weer tientalen jonge renners aan de start. De jassen gaan uit. De ouders kijken bezorgd. Zou dit wel goed gaan? De jonge renners zelf geven geen krimp. Beetje sneeuw, beetje glad, beetje koud. Je ziet ze denken “dit wordt leuk!”. De jonge crosser is een bijzonder slag.
Alle starters zijn helden. Names WTC de Amstel waren dit Sabine en Max bij categorie A en Viego, Julian, Pelle, Jeffrey, Luke en Fabio bij categorie B.
Bij jeugd A komt Max Baars met zijn gezicht op onweer over de meet. Toeschouwers vragen bezorgd wat er met Max is. Hij is tweede geworden en zijn maatje Sten (van DTS) heeft gewonnen. Aha. Na twee minuten staat er weer een lach op zijn gezicht. De rest van de dag moedigen Sten en Max gebroederlijk hun favorieten (en hun vaders) aan. Max heeft in het klassement 10 punten voorsprong op de nummer 2.
Bij jeugd B aan de meet een stralende Julian en teleurgestelde Viego. Viego verprutste zijn start en heeft de hele koers geknokt om plek twee te bereiken. Julian verkeert in goede vorm en rijdt ook regelmatige nationale wedstrijden. Al vroeg in de wedstrijd lost hij zijn medevluchter en rijdt, knap, de rest van de wedstrijd solo naar winst. Hier hetzelfde tafereel. Het onweer trekt ook snel van het gezicht van Viego. Lachend nemen ze samen de bloemen in ontvangst. Wie gaat er vandoor met de klassementwinst? Er rest nog 1 wedstrijd en Viego staat 4 punten voor op Julian. En dan volgende week ook nog het clubkampioenschap.
De jonge renners van de ACC duiken onder de douche, spuiten hun fiets af en denken bij zichzelf: volgende week weer!
Masters 40+
Het parcours werd tijdens de race van de Masters snel gladder en de sneeuw die de Jeugd had achtergelaten werd grondig ondergespit door de profielbanden van de horde 40-plussers die over het parcours tevergeefs Ron Vroom van HRC Excelsior achterna zat.
De heuvelzone werd steeds lastiger te nemen; vooral daar waar de heuvels vlak achter een 180 graden bocht lagen. Voor de fotografen was het makkelijk raak schieten.
Klassementsleider Michael Breedt werd door zijn clubgenoten van De Amstel voor de race behoorlijk onder druk gezet: dit was ‘zijn parcours’ vond men. Veel bochten, technisch, glad: vandaag moest het gebeuren. Het mocht niet baten. Behalve Vroom moest Michael ook Brian Burggraaf – de laatste weken sterk rijdend – voor laten gaan. De leiding in het klassement heeft Michael echter nog steeds in handen en met nog één wedstrijd te gaan moet hij die vast kunnen houden. Alleen no-show of extreme tegenslag kan hem van de eindzege houden.
Met dat laatste moet bij veldrijden altijd rekening worden gehouden werd vandaag – weer eens – bewezen door….. Sander Boerkamp. Hij bouwt dit seizoen bij alle geledingen van de club op het gebied van pech een reputatie op. Een jeugdlid (naam en adres bij de redactie bekend) wist voor zijn eigen wedstrijd al te melden dat ‘Sander vandaag in de sloot gaat rijden’. Dat bleef hem bespaard, maar Sander stond meermaals langs de kant te prutsen aan zijn fiets. Uiteindelijk moest hij het doen met een DNF en een schamele punt voor de moeite. In het klassement is de winnaar van de Nes nu van het podium gekukeld.
Roel Gerritsen kwam voor de derde maal net naast het podium terecht en heeft nog één kans om de podiumplaats te scoren die al het hele seizoen in de lucht hangt. Pierre Deen loste wel eindelijk een belofte in: hij werd vijfde! Als klap op de vuurpijl staat hij nu ook 5e in het klassement. Dick Visser kende ook een sterke dag (7e) en Auke Broex hoefde zijn redactionele bevoegdheden niet te gebruiken om het verslag te halen: 9e.
40-
Nadat de Masters het parcours definitief ontdaan hadden van de sneeuw en een fraaie laag smurrie achterlieten voor de jongeren doken deze met plezier het veld in. In de 40- enkele WPGA-Elites die eigenlijk dag twee van het (weg) trainingskamp hadden maar vanwege de sneeuw op de weg kozen voor een alternatief. KJK besloot op de fiets naar DTS te gaan, maar dat duurde langer dan verwacht waardoor Koos maar net vlak voor de start aanwezig was. Aangezien hij bij de start zijn bandendruk nog niet had aangepast duurde het even voordat Koos aan zijn gebruikelijke opmars kon beginnen, maar dat was al te laat voor een podiumplaats. Om het podium werd vooral gestreden tussen Victor Broex en Niek Voogt. Omdat broer Menno bij het inrijden zijn derailleur brak en Victor een modderige schuiver maakte, reed Victor op de nog modderige fiets van Broex senior en Menno op de fiets van Victor…(?). Niet helemaal logisch, maar de heren waren er over uit. Hoe dan ook: Victor kon pas in de laatste ronde definitief afstand nemen van Niek die toen ook nog een paar foutjes maakte waardoor Nils Eekhoff en Wesley Damiaans de overige podiumplaatsen in bezit konden nemen. Niek werd teleurgesteld vierde.
Bij de Nieuwelingen was Jelle Boonstra weer verreweg de sterkste. Ruim voor een aantal DTS’ers won Jelle zijn zoveelste cross. Een keer een landelijke poging kan geen kwaad. Mees van Duren werd vijfde, terwijl Rosan Koper op de 10e plaats (ondanks een kettingbreuk) de eerste dame was.
Volgende week dus géén ACC; dat is na tien weken even wennen: er is hoop; op 6 januari is de finale en tussendoor is er het Clubkampioenschap (23 december) en een Oliebollencross op 30 december.
Foto’s Dick Visser: klik
Foto’s Kristel 40+: klik
Foto’s Kristel 40-: klik
