Een clubkampioenschap van WV De Amstel; dat is toch meestal één van de eerste krachtmetingen van het vroege voorjaar. Soms in kou en regen (en natte sneeuw, regelmatig aanwezig), maar soms ook een fijne lentezon. Wie had gedacht dat we er in augustus nog om zouden strijden bij bijna 30 graden. Maar goed, dan moet je er maar het beste van maken en uiteindelijk was het ook gewoon een mooie clubdag. Mooie wedstrijden, veel publiek verspreid langs de kant en een sterke overall kampioen.
De Jeugd: tijdrijden en koersen
De jeugd van De Amstel groeit en bloeit. Het afgelopen jaar zijn er meer dan tien nieuwe jeugdleden bijgekomen. Door Corona? Door de prestaties van onze nationale helden? Vast ook door de trainers: zij ontvangen nieuwe leden met open armen en zorgen dat zij in no time veilig mee kunnen fietsen. Het was dan ook al vroeg gezellig druk bij het clubhuis. De zon komt door. De koffie prut. Uit de speaker jarig 90 rockhits (puntje van aandacht).
De jeugd begon met een individuele tijdrit, als een soort opwarmer. Hier gaat het om de eer. Twee rondjes op het parcours, zo hard als je kan. Dat lijkt zo makkelijk. Maar is verdomd moeilijk. Vele jonge renners benaderen of verbeteren hun recordtijden. Met de vorm zit het wel goed.
Dan de koers. In cat 1&2 Briek Pelgrim aan de start. Zijn rivalen liggen nog op het strand. Dat deert Briek niet. Hij weet al goed “een prijs is een prijs”. Briek rijdt in dezelfde koers als zijn oudere clubgenoten, waar hij knap bij weet te blijven. Bij het passeren van de finish krijgt Briek applaus van zijn clubgenoten. Briek is clubkampioen. Voor altijd in annalen van de club en een gouden medaille om de nek.
In cat 3 & 4 maken Davin, Quinten, Jenecey en Max er een mooie finale van. Het begon wat gezapig, maar dan barst het toch nog los. Jenecey weet de jonge mannen bijna te verslaan door gecontroleerd weg te rijden. Uiteindelijk rekenen de jongens haar weer in en wordt het een sprint. Quinten wint, Davin twee en Max drie.
Bij de oudste jeugd een vol peloton. Vooraf worden tactieken besproken en plannen gesmeed. Het wordt het een massasprint. De jonge ouders houden hun hart vast. Een belangrijk deel van de strijd vindt plaats buiten het zicht van het publiek: positionering voor de laatste bocht. Thomas Landman wint, Djai Denneboom twee en Ravi van der Putten op 3.
De tijden van de TT:
Een ochtendje met mooie koersen en gezelligheid langs de kant. Veel jonge renners blijven nog kijken naar het kampioenschap van de grote mannen. Samen fietsten ze na afloop naar huis, De oudere jonge renners, zorgen dan de kleintjes die bij hen in de buurt wonen ook veilig thuis komen. De zon blijft schijnen vandaag.
De grote mannen
Daarna kwamen de grote mannen in de baan. Na de instructies van bestuurslid Laurens Veldt trok een 50-tal renners zich op gang voor een warme koers. Voor de 9e dag op rij werd de 30 graden aangetikt…het voelde al bijna als lekker, dit weer.
50 renners waarvan er eigenlijk maar één in een ander pakje reed: Patrick Bos. Makkelijk in de gaten dus. Patrick is al een keer of wat clubkampioen geweest en als Lid van Verdienste meteen weer een van de favorieten.
In het begin werd het peloton al op een lint getrokken en vooral Niek Voogt, Serge van der Putten en Joris van Nieuwkerk, en ook even Teun Mouris, toonden zich actief. Ook Teun Mouris trok de boel af en toe op gang, maar na een drie kwartier aanvallen was het duidelijk: wegrijden zou moeilijk worden. Steeds werd er alert gereageerd als er meer dan 30 meter voorsprong werd genomen. In het peloton vielen aan de achterkant geregeld gaten en gaatjes en er was een aantal lossers.
Na een klein valpartijtje op een onbewaakt moment (een renner nam een bocht wat moeizaam tijdens het nemen van een gelletje) was er even een breuk en terwijl alles weer samen leek te komen was Patrick Bos plotseling vertrokken. Niek Voogt deed nog een manmoedige poging om er naar toe te rijden, maar strandde na vele ronden soleren. In het peloton ontstond er hier en daar wat lichte ergernis bij renners die toch echt wisten wie er weg was en ging bij vooral een aantal Nieuwelingen het kaarsje uit.
In ruim 20 minuten dubbelde Patrick solo het wat lummelende peloton en was het duidelijk dat hij de zege zou opeisen. Nu werd het sprinten voor de ereplaatsen en de verschillende categorieën. Was het de vermoeidheid of wat anders, maar in elk geval reden Raul Woudstra en Sander Boerkamp elkaar tegen het asfalt en daardoor dunde het eerste peloton nog wat uit.
Patrick won zelfs nog de pelotonssprint vóór Nieuweling Mees van Duren en Joris van Nieuwkerk. Daar vlak achter kwamen de vijftigers Caspar Hermans, Coen Emmer en Marcel Witte over de streep die daarmee meteen hun 50+ prijzen verdeelden. Beste Junior was Tristan Geleijn, en beste 40+ was Michiel Winthagen.
De bijna volledige uitslagen (er was een enkele chiploze en een enkele chip was niet geupdated).
https://results.sporthive.com/events/PC1794342
