De oplettende lezer van het verslag van donderdag had het vast al gezien: er was regen voorspeld voor vrijdag. Veel regen. Een wijs besluit van jury en directie om de etappe iets in te korten, maar wel met dezelfde slotklim waarop iets ‘frissere’ renners voor spektakel konden gaan zorgen.Alle weerapps waren onverbiddelijk: vanaf 12 uur zou een koufront overtrekken met regen en onweer. Een mooie zonnige week laat je niet bederven door regen en kou. Geen Col de Sarenne dus, want fietsen boven de 1500 meter met onweer in de voorspelling zou niet verantwoord zijn.
Daarvoor in de plaats vrijwel direct vanuit de camping de Alpe op naar bocht 6, het dorp Huez. Afslag nemen en stukje klimmen naar Pas de la Confession. Bevoorrading in Villard Reculas.
Afdalen naar Allemond, stuwmeer en rechtsaf naar Vaujanay. De weg blijven volgen naar de Col du Sabot: 2100 meter hoog en nergens onder de 8%. Een finale van buitencategorie!
Alle startgroepen begonnen tussen 9 – 9.30 uur voor de rit over 50 kilometer met 2000 hoogtemeters. Zouden de truien ook na de slotdag om dezelfde schouders blijven? Voor sommige renners was het aanvallen om nog op te schuiven in het algemeen klassement. Maar hoe goed waren de benen nog? Max van de Water werd het niet gemakkelijk gemaakt, gelijk vanuit het vertrek demarrages om hem solo te laten rijden. Max liet zich niet gek maken, en kon op eigen tempo zijn leiderspositie vasthouden.
De strijd voor de overwinning leek heel lang vanuit de vroege startgroep van Romke van de 
Weerdt te komen. Kopman Romke was zijn inzinking van maandag helemaal te boven gekomen. In Vaujany leek alles nog in een plooi te zitten. Maar toen kwamen de steile negen 
kilometers van de Sabot, ontelbare haarspeldbochten over soms een geitenpad met koeienvlaaien. Alles puur natuur.
Vanuit de achterhoede was Koos Jeroen Kers komen opzetten. Hij had overduidelijk zijn zinnen gezet op deze dag. Op vijf kilometer onder de top greep hij Romke. Klassementsleider bij de A, Niek Voogt volgde snel daarna. Let wel: hij was samen met Victor Broex vier minuten na Koos Jeroen gestart. Ondertussen hadden zich donkere wolken samengepakt vanuit het dal, en in de laatste kilometers begon het te (ijs)regenen. Niemand hield het (fysiek) droog de laatste kilometers: overwinning voor Koos Jeroen, gevolgd door Niek en Romke.
Op de top (er is daar letterlijk niets) was het direct warme kleren aan en naar beneden, ondertussen tegemoetkomende renners aanmoedigen. Een prachtige apotheose van deze korte maar zware etappe. Iedereen geraakte weer veilig beneden. Daarna brak het onweer los en bleef het de hele middag en avond regenen…
Nu moest de ‘echte finale’ nog beginnen: het avondbanket (elk huis zwoegde ‘s middags in de keuken), de verhalen van de dag, de klassementen en de prijsuitreiking. Met eindwinnaar Niek, voor Victor en Koos, en de beste dame Amber….indrukwekkend! En niet te vergeten het in het zonnetje (!) zetten van directie & jury. Want de AAW blijft ondenkbaar zonder hun inzet!
Dank voor de mooie verslagen!