Deze weken is het nog druk voor de Junioren en Nieuwelingen. Voor de Junioren stond met WPGA-Junioren zelfs nog de Internationale Driedaagse van Axel op het programma. Dat werd geen onverdeeld succes, maar wel een mooie ervaring. Een verslag.
Op vrijdag 8 oktober begon de internationale driedaagse van Axel voor junioren. Op het programma: drie kasseienkoersen van elk ca 100 km waarvan 2 vlak en 1 over het parcours van de ronde van Vlaanderen met wat kort klimmetjes en 1 tijdrit.
Voor WPGA stonden aan de start: Mees van Duren, Joel Leeflang, Sam Hutzezon (allen De Amstel) Ivar Kroon en Chris Oosenbrug (ZWC-DTS).
Naast WPGA stonden er nog 34 ploegen van 5 renners aan de start. Een groot internationaal veld. Van de 175 deelnemers waren er 65 renners uit Nederland, de rest kwam uit Amerika, België, Noorwegen, Frankrijk Duitsland, Denemarken, Zwitserland en Engeland.
Als begeleiding was mee: Ploegleider van WPGA Martin Buijck
Verder waren mee vader van Sam, Frank Hutzezon als Mechanieker, de moeder van Mees, Angela Smit, ouders van Ivar Karin en Rob Kroon en Ilja de Vries moeder van Chris als verzorgers.
Dag 1 Koers van 102 km over Kasseien, Axel-Axel
Ivar:” Ik was maandag 4 oktober al in Axel aangekomen zodat ik de etappes kon gaan verkennen. Vrijdag kwamen de anderen en zaten we met de ploeg en begeleiding in het scoutingsgebouw. In de middag hadden we nog een deel van de route verkend met de auto”.
Niet alleen voor de renners was het spannend want hun debuut in een internationale wedstrijd op Nederlandse en Belgische bodem, ook voor Frank als Mechanieker was het de eerste keer.
Frank: “Nu kan ik wel aardig sleutelen en een wiel wisselen is ook geen hogere wiskunde, maar kan ik dat ook als de stress toeslaat.
1e etappe 100km+ renners staan mooi vooraan de spanning staat op de gezichten, wat een rennersveld. De toekomstige beste renners van de wereld staan er tussen. (kan ook zomaar een WPGA’er zijn). 
Martin en ik in de auto, klaar voor de start!
Auto nummer 7, mijn vraag aan Martin over hoe de volgorde van de auto’s voor start wordt geregeld (moeten alle auto’s nu al op volgorde staan?) was met toeteren, remmen, gasgeven en top stuurmanskunsten van Martin snel voor elkaar. Binnen de kortste keren over koersradio; nummer blablabla lek voor, lek achter, fietswissel……..
De stress slaat toe, welke nummers hebben onze renners ook alweer. Gelukkig deelnemers lijst bij me, alleen geen leesbril (leermoment). Mees wil een andere fiets, nu komt het erop aan… gaat dat lukken. Gelukkig wel even geoefend bij aankomst. Geen probleem, als een volleerd mechanieker Mees snel weer op de fiets.
Pfff even rust, niet dus. Chris lekke band, snel gewisseld en terug naar het peloton.
50-60-70! km/h met een 52/14, 5 cm van de bumper doe ik hem niet na”.
Chris:” de junioren driedaagse van axel was echt super leuk, naast de wedstrijd was het weekend met de jongens echt gezellig en ook met de begeleiders was het erg leuk. Eerst was er een team presentatie en daarna de wedstrijd. Ik reed goed vooraan samen met Joël en Mees. De koers was enorm onrustig met veel valpartijen waar ik gelukkig niet veel van mee kreeg. Ik kreeg helaas de 3e ronde op de kasseien stootlek, maar kreeg snel een nieuw wiel van Frank onze mechanieker. Achter de auto kon ik gelukkig weer terug komen. De laatste 3 km waren er veel valpartijen voor in het peloton waar Joël en ik achter zaten. Het was dus valpartijen ontwijken en sprinten voor een 50ste plek”.
Joel:” Ik zat goed in de koers. Samen met Chris reed ik voorin. Helaas zat ik op de kasseienstrook achter een valpartij waardoor ik meer naar achteren in het peloton terecht kwam bij de finish”.
Mees was helaas snel betrokken bij een valpartij, aan de kant zagen we al dat hij pijn had. Later werd door de EHBO geconstateerd dat hij zijn ribben had gekneusd.
Ivar:” De eerste 40 km zat ik goed in het peloton en kon ik het tempo volgen. Helaas zat ik achter een valpartij waardoor ik de aansluiting met het peloton verloor. Gelukkig kon ik na 30 km met een groepje tussen de auto’s door terugkeren bij het peloton.
Zowel voor Sam als voor Ivar geldt dat ze nog niet zo lang op de fiets zitten en nog heel weinig wedstrijd ervaring hebben, dit in tegenstelling tot de andere renners die al veel langer vanaf categorie 1 als 7 jarige op de fiets zitten.
Dat zij daardoor minder ervaren zijn in het snel achteraan aansluiten en naar voren rijden is niet meer dan logisch. Achterin heb je helaas veel meer last van valpartijen en dat kost veel kracht. Daarnaast hadden ze de pech dat ze sneller uit koers werden gehaald dan bedacht.
Frank:” Helaas Mees, Sam en Ivar op achterstand.
Rekenen is ook best moeilijk, wat is nu 33% van de snelste tijd. De jury en de politie hebben hier verschillende meningen over, maar uiteraard trekt de sterke arm aan het langste eind.
Sam, Mees en Ivar uit koers gehaald.”
Ploegleider Martin heeft nog protest aangetekend, maar dat mocht niet helpen. Ook het verzoek om ze de volgende dag opnieuw te laten starten werd niet gehonoreerd. Gevolg, van de 175 renners waren er na de eerste dag nog 133 over.
Op naar de thuisbasis, wonden likken en voorbereiden voor de tijdrit en koers van morgen.
Dag 2 tijdrit over 12,5 km
Helaas nog maar twee renners aan de start. Mees had veel pijn en ging naar huis.
Zowel Joel en Chris zaten voor het eerst op een tijdrit fiets die ze hadden geleend. Joel op de fiets van Sam en Chris op de fiets van Suzan, trainster bij DTS.
Gelukkig geen pech dus geen werk aan de winkel voor Frank en Martin. De tijdrit wordt netjes door Joël en Chris binnen de tijd gereden en kunnen zich gaan voorbereiden op de koers van die middag. .
3e etappe SLUISKIL-SLUISKIL 80 km over kasseien
Ivar mocht deze koers mee in de auto samen met Martin en Frank. Dat was een hele ervaring waar hij maar niet over uitgepraat raakte. Er was werk aan de winkel was voor de begeleiders in de auto.
Frank:” Hadden we de eerste dag nog auto nummer 7, na de koers van de dag ervoor en de tijdrit hadden we met de auto nu nummer 30. Maar de spanning is niet minder.
Ivar zit voorin, even kijken of hij er witter uitkomt dan hij erin gaat.
Het blijft even rustig, maar na 20 km rijdt Chris lek. Het duurde even voordat we bij hem konden komen. Na 40km geeft Joel aan dat hij een fietswissel wil. Door veel bidons die nogal plakken aan te geven hersteld Joel genoeg om uit te rijden. Op zijn tandvlees komt hij net binnen de tijd binnen.
Chris is dan al binnen, gelukkig”.
Joël: Ik dacht dat ik lek had en wilde de kasseien niet op met een zachte band. Dus vroeg ik om een fietswissel. Later bleek er niks aan de hand te zijn. Wel heel erg balen. Ik heb lang achter de auto gereden kreeg een hongerklop. Ben zo diep gegaan dat ik doodziek over de finish kwam”.
Chris:” Deze keer waren het een stuk meer kasseien stroken. Ik kreeg weer lek en dit keer in de eerste ronde. Het gat dat ik dit keer moest terug rijden was wat groter dan gister maar ging wel beter. Ik kon goed achter de auto’s maar het koste wel veel kracht. De laatste paar km waren weer spannend en uiteindelijke mee gesprint in het peloton op een 52 ste plek”.
Dag 3 VELZEKE-VELZEKE Zottegem 100 km over het parcours van de ronde van Vlaanderen
Volgende ochtend op tijd op: eten en dan vegen, afwassen, opruimen.
Kortom alles wat de jongens graag doen.
Chris wilde graag een 39 als binnenblad, dat kan geregeld worden.
Klusje van niks, totdat onze mechanieker er achter kwam dat zijn derailleurkabel achter gebroken is.
En nu? Uit Sam zijn tijdrit fiets snel een kabel getrokken. Topper Sam (in opleiding voor fietsenmaker) krijgt de fiets van Chris net op tijd in orde.
Op naar Belgie.
Joël: “Ik had een ontspannen gevoel voor de wedstrijd had er heel veel zin. De eerste 6 km was meteen al afzien. Ik zakte tot een plek 40 door een mega valpartij voor me. Met de Europees kampioen tijdrijden terug gereden alles gegeven met hem om bij het peloton te komen. Vervolgens ging het peloton vol aan op een klim. Ik had de dag ervoor zoveel gegeven dat het lichtje uit ging. Ik raakte teveel op achterstand en moest uit koers”.
Frank: “Nu hadden we auto nr 29, als een ondertussen ervaren mechanieker geen verassingen meer.
3 rondes van 33.3 km. Wij zijn benieuwd, Sam zit nu naast Martin.
Helaas Joel achter een valpartij uit koers gehaald, dit is absoluut geen schande op dit parcours na 2 zware dagen. Hij kwam wel terug maar dat was 1 inspanning teveel.
Allen Chris nog in koers
Dit keer rijdt hij niet lek. Hij rijdt veel op kop in de staart van de koers.
Na het helpen van een verdrietige Noor met een leeg lopende achterband, zijn we over de finish”.
Chris: “De laatste etappe op zondag was een heuvel etappe waar niks vlak was met 5 verschillende ”echte” heuvels. Ik had het hele weekend al een beetje last van keelpijn en verkoudheid en dit voelde ik de laatste dag best erg. De wedstrijd was gelukkig niet meer zo onrustig maar hij was wel ongelofelijk zwaar. Ik bijna de hele eerste ronde bij blijven maar moest bij de laatste heuvel er af. Gelukkig kon ik met een groepje weer terug komen, maar moest helaas weer na een halve ronde het peloton laten gaan. Ik kwam in een groepje terecht waar ik veel kopwerk moest doen, de jongens uit de professionele ploegen doen geen trap op kop. Uiteindelijk konden we voor de tijdslimiet blijven en finishte ik als 62. Ik ben best tevreden over mijn weekend al was het wel jammer van de twee lekken banden en dat ik me niet helemaal goed voelde. Ik heb echt een heel leuk weekend met het team gehad en werd uiteindelijk 56 in het algemeen klassement”.
Chris een hele knappe prestatie Net twee weken 18 en dan al op jezelf wonend, studerend in Delft, voor jezelf moeten zorgen, niet fit en dan op dit niveau een wedstrijd uitfietsen, petje af. Van de 175 gestarte renners hebben 63 de koers uitgereden, waarvan 18 Nederlanders en daar was jij er toch maar mooi 1 van!!. Met dank aan goede begeleiding van Martin en technische verzorging van je fiets door Frank en Sam..
Ivar vatte het weekeinde goed samen:
“Ik heb een heel fijn weekend gehad. Ik heb goede ervaring opgedaan en veel dingen geleerd van de andere renners en de ploegleider. Ook was het erg gezellig met iedereen en is er veel gelachen. Ik zou nog graag alle ouders willen bedanken voor de goede verzorging, Frank voor de snelle en goede mechanische ondersteuning, Martin voor het organiseren van dit mooie weekend en natuurlijk de andere renners voor de gezelligheid”.
Ilja de Vries
Moeder van Chris Oosenbrug
