Het verloop van de wedstrijd op de dinsdagavond is vaak hetzelfde. Na de neutralisatie zijn er flink wat demarrages, maar uiteindelijk leidt dat zelden tot een ontsnapping die de finish haalt. Hoe anders ging het deze keer.
Edgar Bohte, nieuw op de dinsdagavond, vertrok al vrij snel na de neutralisatie en pakte ruim een recht eind voorsprong. Het peloton dacht, die pakken we nog wel terug maar toen hij uit zicht begon te raken begreep men wel dat het tempo dan wel verhoogd moest worden.
Ondertussen begon Edgar het steeds moeilijker te krijgen en liep zijn voorsprong terug naar een meter of honderd toen het rondenbord op vijf stond. Twee ronden later was zijn voorsprong teruggelopen naar vijftig meter en leek het er op dat het peloton hem snel zou oppeuzelen.
Maar er kwam hulp uit onverwachte hoek. Alexander Evers had zich lang koest gehouden en gebruikte al die energie om het gaatje in één keer dicht te rijden. En daarbij liet hij het peloton achter zich. Edgar kon het kopwerk even overlaten aan een ander en herstelde snel genoeg om zijn aandeel aan de vlucht te kunnen blijven leveren. En zo werd de voorsprong weer uitgebouwd naar honderd meter en moest het peloton zich beperken tot sprinten om plek drie.
Die was dan wel weer voor klassementsleider Tom Wolters. Edgar won ondanks alle inspanningen toch de sprint van Alexander en zo kreeg de koers de winnaar die er het meeste aanspraak op had. Vaak genoeg loopt dat anders. En het peloton kwam ook uitgewoond over de finish want de halve koers jagen op een koploper kost ook meer energie dan we gewend zijn op de dinsdagavond.
De stand: klik
