We konden eigenlijk niet meer achterblijven. De toertochten waren er al, vorig jaar een NK in Epe, en dan dit jaar, jawel, de start van de NL Gravel Series voor KNWU-wedstrijdrijders. Een serie van vijf wedstrijden waarvan de finale in oktober tevens het NK is. Zo ver zijn we nog niet: eerst afgelopen zaterdag 11 juni, de aftrap op het circuit van Zandvoort. Je hoefde geen kenner te zijn van de bochten van het circuit, liefhebber van Formule 1 was ook niet nodig, evenals kennis van DRS. Maar bij het aanschouwen van de omgeving, de nieuwe kombochten, de hoofdtribune met de startgrid, de paddock en de pitsboxen, maakte dit alles wel net iets meer bijzonder.
Gravelracen dus. Een echte wedstrijd voor Eliterenners tot en met startlicentiehouders. De mannen eerst; plaats voor 200, zo’n 90 gestart. Daarna de vrouwen met slechts 18 vertrekkers. Wordt vast meer de volgende keer op 2 juli, want dan gaat de serie verder in het binnenland bij Apeldoorn over landelijke wegen.
Het parcours was geheel uitgezet om het circuit heen. De startronde begon op het asfalt, daarna vanaf bocht 11 het veld in. Dat was ook het begin van het meest technische stuk van de omloop. Veel draaien en keren, schuiven over de grote stenen, stukje zand, circuit in een lus twee keer onderdoor, om uit te komen achter het hek bovenaan de Luyendijkbocht. Dan naar beneden over de smalle grasstrook naar start/finish, waar je werd opgewacht voor de eerste keer My laps. Links/rechts het circuit af en over dikke keien met een chicane erin steil omhoog naar het duin achter de Tarzanbocht, tevens de langste klim. Daarna over de duinen op en neer tot bocht 9, scherp rechts naar het circuit terug, en via de hobbelige grasstrook naar bocht 11. En dat alles onder een brandende zon met een flinke zeewind. Het leek wel een cross, en dat was deels ook zo.
Officieel stond er ruim drie uur wedstrijd op het programma. In de praktijk zou dat voor de meeste renners allemaal wat minder zijn. Drie Amstel(masters)mannen gingen vol goede moed de wedstrijd in – nadat alle bandenspannings- en bandenbreedtevragen op de parkeerplaats waren opgelost. Pierre Deen trok in de startfase nog even goed door aan kop van het peloton, om enige tijd later – inmiddels op het gravel – plots uit het wiel van Jan van Herwijnen te springen. Het kan verkeren. Voor Romke van der Weerdt een teken om het wiel van Pierre niet meer los te laten. Een DRS-actie van hem op Pierre zat er helaas niet meer in na een uitglijder. Jan dacht nog even naar de twee toe te kunnen rijden toen hij ze op een van de warme steenstroken (het leken wel kolen) voor zich zag rijden .. te enthousiast gedacht.
Romke zit Pierre op de hielen. Foto Hans Steekers
De finale was toch een kleine domper op het geheel. Volgens eigen richtlijnen begon de jury plotseling al rónden voor tijd met het ‘afvlaggen/omroepen’ van de gedubbelden. Niet iedereen had dit in de gaten, er was immers nog ruim een half uur koers te gaan. Gevolg was dat Jan (47e) uit koers ging en Pierre (41e) en Romke (42e) een ronde langer zichzelf pijn bleven doen.
De uiteindelijke winnaar na een tweesprint werd Thijs Zonneveld, op z’n beachbike met extra brede banden.
De finishstrook op het gras met winnaar Zonneveld
Dames
Hier slechts 18 starters aan het vertrek. Het was cyclocrosser Manon Bakker die in het veld aangekomen al snel een gat had en dat ook volhield. Puck Pinxt was namens De Amstel goed voorin vertegenwoordigd. Ze kende geen pech, en werd na een eerdere uitstekende prestatie op het NK in Epe zesde!
Puck over de stenen
Slotverdict
Gravelracen heeft toekomst. Wegwielrennen, cyclocross en MTB; het komt allemaal bij elkaar. Op het ene parcours meer van het een, op een ander parcours meer van het andere.
Is een gravelbike nodig? Voor wedstrijden als deze zeker niet, ze waren in Zandvoort althans ondervertegenwoordigd. Een cyclocrosser of een enduranceracer waarin ook minimaal 33 mm gravelbanden in past voldoet ook. (Cyclocrossbanden zijn soepeler, maar ook kwetsbaarder.) Met een 40 tot 46 enkelblad voor en achter een 28/32/34 kan je goed uit de voeten. Vergeet die 52. Zet ook geen racepedalen over, want soms moet je lopen – en dat gaat nog wel, maar snel inklikken is een ander verhaal. Zorg dat je bij lek onderweg de boel kunt herstellen. Tubelesswielen en – banden: sterk aangeraden, hoewel een (latex) binnenband ook nog steeds kan. En velgremmen? Zie onder.
Na afloop op de grid: Romke, Pierre en Jan
