NK Masters 40+ Aalten.

Dit jaar werd het NK voor Amateurs verreden in Aalten, dicht bij de Poolse grens. De moraal was hoog. 160 (!) renners dachten: “Als Oranje de finale kan halen, kan IK ook Nederlands kampioen worden. Onder hen Auke Broex, die dus ècht alleen maar voor de overwinning kwam, Pim ‘Boem’ Bonstra, die na de inspanningen in de VS zijn ‘Kenny-van-Hummel-syndroom’ achter zich wilde laten, Jan ‘de Buis’ Buisman, die loerde op een kopgroep van twintig man zodat hij misschien zijn beste klassering (5e) bij een NK kon overtreffen. Verder nog Coen “doemaargewoondandoejealgekgenoeg’ Emmer en Pierre ‘Amstelveen’ Deen.

Elite en winnaars
Met wat halve elite renners en kerels die de meeste grote prijzen bij de Amateurs A wegpakken (denk hier aan een Pierre Deen, maar hij was zeker niet de enige) werd er meteen volle bak gereden. Een aantal lastige passages, smalle weggetjes en scherpe bochten, zorgden ervoor dat iedereen vanaf plek 30 na één ronde al hardop om zijn moeder zat te roepen. Zoniet de Amstelrenners , die zaten allen keurig voorin.

Boem!
Bij een wegversmalling, waar nauwelijks ruimte was voor meer dan drie renners sloeg het noodlot toe. Pim Bonstra werd ten val gebracht met een tackle van achter. Een gebroken stuur en een geschaafde knie waren het resultaat. Ook de betreurde Kees ‘Sloten’ Cohen van WVA was met een gekwetste bovenlip en gebroken kader één van de ongelukkigen. (Kees klaagde al een tijdje over de beroerde kwaliteit van de lak van zijn kader, dus het was wel een beetje zijn eigen schuld). John ‘Mens’ Mens was hier zo van ondersteboven dat hij het een ronde later, ondanks zijn geloof in een mogelijke overwinning, voor gezien hield. John was hiermee niet de eerste afstapper, want door het zware parcours met twee klimmetjes, en de benauwde weersomstandigheden, hadden er na twee van de twaalf ronden al zeker 60 man de pijp aan Maarten gegeven.

Intermezzo
Alle grote kanshebbers lieten zich van voren zien. Fred Pronk wist met Jan de Leeuw en nog twee kornuiten maar liefst zes ronden vooruit te blijven. Maar door aandringen van Pierre Deen, en vooral door de aanvallende impulsen van Auke Broekx, (gehinderd door een overslaande 12, 13, 14 en daarom zijn medevluchters maar gaan duwen) werd de voorsprong kleiner. Aanvallen van o.a. Andé van de Reek (die vorig jaar nog menig elite-criterium naar zijn hand zette) deden de rest. (Sttt… Ondertussen buiste Jan steeds beheerst en bekeken voorin mee, om maar te zwijgen van Coen Emmer …) Uiteindelijk kwam alles weer bij elkaar.

 Finale
Die veertigers kan je wel een finale laten rijden! Drie man vooruit. De 60 andere overgebleven athleten denderden, met het heilige geloof dat de overwinning hun deel kon zijn, richting finish. Niemand die ook maar één milimeter toegaf. Gevloek, stofwolken van verdapperden die door de berm naar voren reden, vallende bidons, de geur van brandende remblokjes, angstzweet, rook, vuur en brand vormden het decor. Kistemaker moest met een schokkend bovenlijf afgeven, Pierre Deen, alias het strijkijzer, kroop naar voren, Jan Buisman rook zijn kans, en zelfs Coen Emmer liet zijn ellebogen spreken. (Maar Auke wist dat hij niet kon winnen en liet het op een beloop.)

30
De drie vluchters bleken toch de drang van het peloton te kunnen weerstaan en, oh wee!, geen Jan Buisman, noch een andere WTC de Amstelman bij de eerste 10. Allen eindigden rond de derstigste plaats.