Met een bescheiden peloton bestaande uit renners die redelijk aan elkaar gewaagd waren was het duidelijk dat er twee mogelijkheden waren. Of iedereen legt zich erbij neer en dan gaat er een compact peloton naar een eindsprint of iedereen gaat één of meer keer proberen weg te komen wat uiteraard lastig wordt als je het alleen doet.
En wie de dinsdagavond een beetje kent weet dat men koos voor plan B. De tempowisselingen zorgden er wel voor dat er renners werden gelost die normaal niet gelost worden. Met nog vijf ronden te gaan lukte het Romke van der Weerdt en Jan Dijstelbloem om te ontsnappen aan het peloton. Romke deed dat met een langzaam leeglopende band die het noodzakelijk maakte om halverwege een snelle pompsessie in te lassen. Het leek er op dat dit de beslissing was in de wedstrijd maar dat was een vergissing.
Terwijl Jan merkte dat hij te hoog had gegrepen en zich moest laten terugzakken, vond Serge van der Putten nog wat energie om de vrijgevallen plaats vooraan in de koers over te nemen. Romke had Serge al verteld dat hij met de zachte band geen risico wilde nemen dus Serge kreeg de overwinning op een presenteerblaadje. Jan Dijstelbloem was nog wel de ‘best of the rest’ maar ook daar werd niet hard gesprint, iedereen was te vermoeid om nog een grote inspanning te doen.
Serge en Romke hebben inmiddels een forse voorsprong in het klassement.
