Afgelopen zondag is voor de zevende keer de Amstel ‘Alpenweek’ van start gegaan. Hét 2-jaarlijkse Amstelevent waar je je een week lang tot wielerprof kan wanen: zes etappes koers waarin iedereen kan meestrijden. De eerste vijf keren was Bourg d’Oisans het basecamp (Alpenweek), sinds 2022 zijn het de Vogezen geworden. Dit jaar is Gérardmer onze gastheer. Twee etappes zijn ondertussen verreden, nog vier te gaan. Een bijdrage vanuit Frankrijk.
Om het echt te beleven moet je er natuurlijk bij zijn geweest, maar voor wie van koersverhalen houdt biedt het ‘scherm’ ook voldoende stof tot inleving en vermaak.
Hoe werkt het?
Zoals gezegd, zes dagen koersen waarin iedereen kan meestrijden binnen en buiten zijn/haar niveau; van profdame tot AmstelMaster. Het geheim? Startgroepjes met handicaptijd. De snelsten van het klassement als laatst, alles wat minder snel is start daarvoor. Met tactisch en sluw koersen kan je zo optimaal gebruik maken van de sterkte of zwakte van je tegenstander. Uiteindelijk wint altijd de sterkste, dat wel, maar ook hij/zij heeft er voor moeten strijden.
Wat staat er op het programma? Zes etappes van zondag tot en met vrijdag, 395 km en 8871 hoogtemeters. Naast het wielrennen gaat het campingleven ook door: eten, slapen & wassen in de huisjes, boodschappen doen, buurten bij elkaar, je wel of niet gek laten maken door alles (stravatijden) en iedereen; allemaal skills die op de achtergrond sluimerend meespelen. Tel daarbij op de terugblik op de dag (uitslag en leiderstruien) elke avond en de briefing (parcours(wijziging), startgroepjes voor de volgende dag. Kortom, een werkweek onder en met leiding van Koos-Jeroen, Ingeborg, Roel en Joris. Tijdwaarneming, jury & bevoorrading in handen van moeder Ingeborg en Anne, vriendin Alexander.
Zondag
Om een klassement te maken moet er eerst gereden worden. Geen proloog maar een massastart vanuit Gérardmer via een mooie lus kort steil omhoog, lang omlaag gevolgd door weer lang omhoog naar het skioord. Slechts 23 kilometer, toch voldoende om goed stuk te gaan. Dit jaar is de Vogezengroep goed gemixed: zes dames die meer dan uitstekend hun weg vinden in het veld.
Vanuit vertrek was het Tim Schreurs die direct weg sprong. Lars Ruizendaal zag de kans en sprong mee, en versnelde door. Geheel solo wist hij met een dikke minuut Koos Jeroen Kers en Joppe van der Weerdt voor te blijven. Eerste Masters werd Simon Polstra. Renée van Hout wist debutant en sterk klimmende Elyse Schuyt voor te blijven. Haar naam gaan we vast nog vaker noemen deze week. De eerste kaarten zijn geschud, de renners zijn klaar voor de maandag.
Maandag
Routemeister Joris van Nieuwkerk verdiende alle lof voor de route van vandaag. Opwarmen werd de etappe in het routeboek genoemd, 70 km met 1635 hm. Finish op de Hohneck, een van de hoogste punten van de Vogezen, uitzicht gegarandeerd. Daarvoor moest eerst de Bonhomme worden overwonnen. Niet via de reguliere weg maar via een belachelijk steil b-weggetje, drie keer de Stockeu achter elkaar. Zou daar de slag vallen? De kunst was om je daar niet op te blazen. Via een tussenklim volgde nog de Schlucht en de finishklim. Heel lang hadden Peter Vermeulen en Ingeborg Kers zicht op de overwinning, maar Lars en Koos Jeroen staken er toch met kop en schouders bovenuit. Slimme Koos won in de sprint. Daarachter druppelden de renners vrij vlot achter elkaar binnen – de handicapindeling was weer geslaagd. Joris mooi derde, en Marike Veldhuis eerste Dame. Elise Schuyt sterk op 6 en heeft Renée nu heel dicht genaderd in het klassement. Daarachter is er nog volop strijd en is alles nog mogelijk.
Het weer blijft goed, de zin groeit. Op woensdag volgt de update via dit kanaal.
