DK veldrijden: Amstelploeg met lege handen huiswaarts.

Het organiserende WV West-Frisia had op en rond de voormalige vuilstort ten noorden van Enkhuizen een zwaar rondje uitgetekend, dat in grote lijnen vergelijkbaar was met het parcours van de jaarlijkse GP West-Frisia uit de RABO-top reeks. Hoogteverschil, zwaarlopende modderstroken en grasstroken, singletracks en op en neer slingerend schelpenpad met – door een verse laag schelpen – verraderlijke bochten.

In de eerste shift gingen bij de Nieuwelingen Max van de Water en Ewoud Hartemink van start. Max reed naar een keurige 10e plek en Ewoud – worstelend met het materiaal (ketting) – naar plek 16.

In de volgende shift gingen na elkaar de Junioren en de Masters van start. Bij de Junioren zagen we Bertand Hartemink naar een degelijke 12e plek rijden, terwijl ex-Amstelrenner Dylan Groenewegen het podium mocht bestijgen: 2e.

Bij de Masters was De Amstel ruim vertegenwoordigd met vier renners. Willard Gerritsen en Brendan Divall straalden tevoren niet veel zelfvertrouwen uit: Willard calculeerde een nederlaag in voor de onderlinge competitie en Brendan verklaarde in zijn mengelmoes van Engels, Duits en Nederlands dat het geen parcours was voor zijn ‘Rockets’: te zwaar. Auke Broex hield zich op de vlakte over zijn kansen en ambities; hij meldde slechts de schande van enkele jaren geleden uit te willen wissen. (Nieuwsgierig? Vraag er gerust naar op de training van as. donderdag). Jeroen van Hoeijen zag vooral kansen: zijn erelijst van de GP West-Frisia (oké, al heel wat jaartjes geleden) gaf zelfvertrouwen en – belangrijk – parcourskennis. Willard wierp al heel snel de handdoek in de modder: zijn nieuwe bling-bling ketting (goudkleurig) combineerde weliswaar enig met zijn Gerard Joling-stuurlint, maar minder goed met zijn kettingbladen. Vijf meter na de start lag zijn ketting er al af en Willard op achterstand. Dit verschijnsel herhaalde zich in de koers nog een aantal keer en Willard eindigde als 13e. Rocket kon inderdaad zijn raketten niet echt ontsteken op het zware parcours en werd ook nog eens geconfronteerd met het nadeel van draadbanden als je ze (te?) zacht zet: stootlek en einde wedstrijd. Jeroen reed naar een (toch) tevreden stemmende 4e plaats achter een drietal Zuid-Hollanders dat ook in de landelijke wedstrijden een maatje te groot voor hem is. Auke ging lang mee in het spoor van Jeroen, zakte in de tweede helft wat terug, maar legde toch beslag op een prima 8e plek: missie geslaagd.

In de laatste shift was het o.a. de beurt aan de Amateurs met daarbij Michael Breedt, Marcel Witte en Bert Jan Hamer. Michael ging voortvarend van start en pakte in de eerste ronde zelfs even de koppositie, maar hij kwam zichzelf op het zware rondje behoorlijk tegen. Met het shirt open en de tong op het stuur passeerde hij als 7e de streep. Marcel bouwde de race wat voorzichtiger op en werd daarmee 8e. Bert Jan reed verrassend sterk: hij duelleerde met ‘de chauffeur van Jan’ (Pieter Heidema), een renner die in de landelijke wedstrijden tot nu toe ruim voor hem zat. Bert Jan werd 14e.

Voor de meeschrijvers: Willard – Jeroen 2 – 4, Brendan – de rest 4 – 2.