NK Veldrijden jeugd: Amsteljeugd haalt (bijna) alle doelstellingen.

De leden van De Amstel die zaterdag meededen aan het NK Jeugd in het veld hebben bijna alle van tevoren gestelde doelstellingen gehaald. Victor Broex kwam met een vierde plaats het dichtst in de buurt van het podium. 

Landgraaf in het diepe zuiden van Nederland lag er deze dagen anders bij dan het westen van Nederland: vrijdagmiddag tiijdens de parcoursverkenning was het de hele dag onder nul en zaterdag (de wedstrijddag) de hele dag miezerig en ca. 2 graden boven nul. Gevolg: tijdens de parcoursverkenning lag er een snel parcours met als voornaamste obstakel een aantal diepe sporen waarin het moeizaam manoevreren was, maar tijdens de wedstrijd was het een serieuze blubberbende die resulteerde in een échte cross waarin alleen de allersterksten konden winnen. Een rondje dat nou niet echt een crossparcours was: enkele smalle klimmetjes en lange blubberstroken. Maar er is een parcours en er zijn winnaars: en van die winnaars werd veel kracht, stuurvaardigheid, conditie en lef, en hier en daar wat geluk gevraagd.

Uiteindelijk werd de hele entourage (met mooie kleedkamers en kantine óp het parcours) door de deelnemers goedgekeurd. Het parcours was wel heel apart en eigenlijk was het een geluk dat het een modderbad was. Daardoor was het wat minder gevaarlijk dan het harde snelle pad door het bos met zijn bijna boos vooroverbuigende bomen eerst leek te zijn. 

In categorie IV startten Menno en Victor Broex bij de jongens. Door een wat treuzelende materiaalcontroleur dreigde Victor zijn zuurverdiende voorkeurpositie bij de start te verliezen, maar met de stress in het lijf mocht hij toch op de eerste rij plaatsnemen. Vanuit het vertrek schoot de heerser Owen Roelen weg om uitendelijk heel ver weg te rijden (onthoud die naam!) en te winnen. Victor lag met de kampioen van verleden jaar Kopecky de eerste twee van vijf ronden op de tweede plaats. In de derde ronde leek Victor in te storten, maar toen hij door een verrassende outsider werd achterhaald kon hij zich herpakken. De supporters veronderstelden dat Victor de sprint zou aangaan op het laatste klimmetje, maar hij wachtte tot het laatste korte rechte eind en dat was te laat: met een lengte werd hij geklopt voor het brons. Vierde is natuurlijk ook goed en twee plekken beter dan in 2010. Dus dan moet het volgend jaar maar gebeuren. Menno reed lang rond de door hem gewenste 20e plaats, maar hij eindigde uiteindelijk als 22e (vorig jaar 25e) en was gematigd tevreden toen hij de vele modder onder de douche wegspoelde. 

Julia van Ravenzwaaij reed bij de meisjes 1999 in een zeer sterk veld waarin Julia zeker niet voorin zou meedoen, dat wist ze. Bij het inrijden leek ze elke keer te moeten afstappen, maar tijdens de koers hield ze heel goed het spoor en werd ze uiteindelijk keurig 11e. Opvallend was dat de drie besten in deze groep pech kregen (twee keer lek en een keer ketting eraf). Daardoor kon de niet-favoriete kampioen van 2010 haar titel prolongeren. 

Bij de meisjes 1997 was het de beurt aan Madeleen Hartemink en Yvette Broex. Het langere parcours met klimmetjes die de dag ervoor fluitend genomen werden, maar nu gelopen moesten worden was een “beestachtig glibberparcours” geworden. Yvette leek de eerste modderstroken verrassend goed door te komen en passeerde ná driekwart ronde als zesde. Ze schrok daar zelf van en zakte langzamerhand weg naar de 10e plaats, die ze vast hield (en waarmee ze heel tevreden was). Madeleen deed het andersom: zij stoomde na een zwakke start vanuit het achterveld op naar de achtste plaats. Net niet haar ambitie (7e), maar net als iedereen kwam ook zij moe maar voldaan over de streep (en heel erg vies…..!).