Na de glamour van de voorgaande jaren als eerste serieuze cross met alle azen en een parcours vol kunstwerken bij de Harderwijkse boulevard was de wedstrijd van dit jaar in het reeds genoemde stadje een stuk soberder uitgevoerd. Desondanks was ook het nieuwe parcours attractief en snel, bewezen de taluds van de Nederlandse snelwegen wederom hoe geschikt zij wel niet zijn als ‘berg’ cq ‘obstakel’ bij de vaderlandse veldrijwedstrijden en waren de voorzieningen nog altijd prima. Ondanks het ontbreken van de toprenners waren er in alle categorieën toch behoorlijk sterke startvelden aanwezig die na een stukje kamikazerijden op de weg en fietspad onvervaard de fraaie bossages in mochten duiken.
Bij Amateurs/Sportklasse stond het inmiddels vaste koppel Michael Breedt/Jort de Boer aan de start. De heren verloren elkaar niet uit het oog en finishten misschien daarom ook wel als 19e en 21e midden in het veld. Verschil moet er echter zijn want de één kreeg dus wel 2 punten en een enveloppe en de ander niets! Bij de Masters liet Willard Gerritsen zien dat het trainerschap (dwz. het voordoen van alle nuttige trucjes ten velde en het net even harder dan de bereidwillige cursisten onder, boven en langs de obstakels scheuren) hem zoveel voorsprong als coureur oplevert dat het voordeel van zijn gekende snelle start steeds vaker tot verder in de wedstrijd kan worden uitgebouwd hetgeen zich uit in almaar beter wordende klasseringen. In deze wedstrijd niet minder dan een 15e plaats. Wellicht dat een verbeterde concentratie daar ook een rol bij speelt omdat hij geen (verspilde) energie meer hoefde te steken in de volstrekt zinloze duels met renner Van H die na de eerste duels deze strijd al lijkt te hebben opgegeven. (Opgegeven? Renner Van H heeft op dit moment een 3-1 voorsprong in de inderdaad volstrekt zinloze – dat wel! – competitie. Hij genoot ten tijde van Harderwijk van een welverdiende vakantie: de crosstube kan niet altijd gespannen staan. Red.)
Iets achter Willard, maar ver voor uw verslaggever die eigenlijk niet verder kwam dan een voortzetting van het Nieuwveense grondonderzoek en alleen maar meedeed omdat hij er toch was, eindigde Jan van Herwijnen op een keurige 27e plaats.
Ondanks de verder fraaie weersomstandigheden kregen de Nieuwelingen aan het begin van hun wedstrijd toch een forse hagelbui te verwerken. Het grote gedrang en de extra gladheid waren voor Gijs Jorna aan het begin van de wedstrijd net teveel om een goede positie voorin te kunnen vasthouden. Door ook nog een valpartij uit zijn ritme gehaald moest hij daarna al snel afhaken en besteedde hij de rest van de wedstrijd aan het perfectioneren van zijn techniek zodat de 43e plaats eigenlijk geen goede afspiegeling vormde van zijn echte talenten in deze tak van sport.
Bij de dames deed Nike Beckeringh voor het eerst mee aan een serieuze veldrit. Het gedrang bij de start en de eerste bospassage voelde nog wat onwennig aan en leidde tot enige achterstand die zich in tegenstelling tot een wegwedstrijd in het veld niet laat wegwerken. Gaandeweg kwam zij echter toch behoorlijk in de race en wist zij Yvette Broex die wel snel was gestart, maar ernstig werd gehinderd door boomwortels bij de lastige beklimmingen (4x) van het talud, te passeren alsook een paar andere rensters die het hoge tempo van het begin niet helemaal meer konden volgen. Uiteindelijk resulteerden de inspanningen van deze meiden in een 23e plaats voor Nike en een 28e plek voor Yvette. Bij Madeleen Hartemink ontbraken nog net even de kracht en soupplesse om bij de start met het pak mee te weg te branden en met name de hindernissen vloeiend te kunnen nemen. Hoewel de vaart er toch redelijk goed in bleef, zakte ze daardoor toch af naar de 31e plaats. Hetzelfde gold eigenlijk ook voor Ewoud Hartemink bij de Junioren die als extra handicap wegens materiaalproblemen ook nog eens de wedstrijd op fiets van zijn zus moest rijden en die na een toch wel snelle race uitkwam op een redelijke 25e plaats.
