Toen de laatste drie renners de kleedkamer verlieten waren op het parcours de eerste waaiers al gevormd. Enerzijds door getreuzel van dit drietal, anderzijds door de voorjaarsstorm die over het (nog) onbeschutte parcours raasde. Het was dringen op de smalle asfaltstrook aan de Startbaan om op de juiste plek in de waaier te zitten (en te blijven!)
Vanaf de start reed Dylan Groenewegen regelmatig voor de troepen uit, maar het duurde toch ruim een kwartier voordat hij zich definitief los leek te maken van het peloton en hij deed dit in gezelschap van Hessel Bokhorst. Gezamenlijk fietsten zij een voorsprong bij elkaar die maximaal richting 30 seconden ging.
Achter dit leidende tweetal vormde zich een eerste waaier van een achttal renners met o.a. Caspar Hermans, Koos Jeroen Kers, Nils Wolffenbuttel, Roel Mouris, Auke Broex en Paul Rooij dat de leiders nog redelijk in het zicht hield. Daarachter reden nog een tweetal waaiers rond met kanslozen.
Na bijna een uur koers liet Hessel zich moegestreden(?) terugzakken in de eerste waaier die nog altijd zo’n 20 seconden achter de nu eenzame vluchter reed. Zelfs Dylan kreeg het nu zwaar en zijn voorsprong liep elke ronde een paar seconden terug en met het rondenbord op ‘vijf’ werd hij teruggepakt door zijn achtervolgers.
Twee ronden voor het eind brak deze groep in twee stukken na een tempoversnelling en kwam een viertal aan de leiding: Auke Broex en Caspar Hermans met opnieuw Hessel Bokhorst en Dylan Groenewegen. In de eindsprint van dit viertal was Dylan ruimschoots de sterkste vóór Hessel en Caspar, zodat de twee strijdlustigste renners van deze avond toch hun verdiende loon kregen.
De complete uitslag: klik. De stand volgt nog.
